கவித்திருடன்

நீலக்கடல் உடை அணிந்திருந்தும் அங்கங்கே  நில உடலைக் காட்டி சூரியனை வசீகரிக்கிறாள்! பூமி ஒரு கவர்ச்சிப் பெண் ! சூரியன் மட்டும் என்னச் சளைத்தவனா ? தன் வசீகரத்தால் காலங்காலமாய் பூமியை வளைத்து இழுத்துக் கொண்டிருக்கிறான் ! விடியற்காலையிலேயே விழித்திடுவான் பூமியைப் பார்க்க ! இவர்கள் காதலில் ஒரு சோகம் ! தன்  காதலியை           அணைத்தால் , தீ முத்தம்              கொடுத்தால் , அவள்              இறப்பாள் அறிவான்              சூரிய மன்மதன் ! எத்தனையோ கோள்கள் அவனைச் சுற்றியும் பூமிப்  பெண்ணின் மீதே அவனுக்குக் காதல் ! ஒளியால் அவளைக்  கர்ப்பிணி ஆக்கினான் ! மனித குழந்தைகள் படைத்தான் ! மனிதக் காதல் அழியும் மனிதம் அழியும் இவர்கள் காதல் வாழும் உலகம் முடியும் இது மனிதக் காதல் அல்ல ! அது சரி , இதைக் கேட்டீர்களா ? பூமிப் பெண்ணை நிலா மகன் சுற்றி வருகிறானாம்  !  அடடே இது ஒரு முக்கோணக் காதல் கதை !  இல்லை இல்லை ஒரு முக்கோணக் காதல் கவிதை !