கவித்திருடன்

புரிகிறது  வெள்ளை நிறம்  ஏன்  நெஞ்சு நிமிர்த்தி  கர்வமாய்த்  திரிகிறது என்று! உன் அழகின் அடையாளமாய்  அங்கீகாரம் அடைந்தது கண்டு  தெரிகிறது மென்மை  ஏன்  தன்னிலை மறந்து  வானுக்கும் மண்ணுக்கும்  துள்ளுகிறது என்று ! உன்  அழகின் கணக்கில்  சேர்ந்து  கூட்டலோடும் பெருக்கலோடும்  உறவாட  வாய்ப்புக்  கிடைத்ததைக் கண்டு  விளங்குகிறது  வேகமாய் நகரும்  வாழ்க்கை  ஏன்  வெட்கிக் குனிந்து  நிற்கிறது என்று ! மெதுவாய் மெத்தனமாய்  நீ நகர்ந்து  அதை நகைப்பதை உணர்ந்து  உணர்கிறது  உன் போல்  பறவை இனம்  எதற்காக  பூமியில் உலவுகிறது என்று ! இது போன்ற  கவிதை  கரு உரு கொண்டு  உன்னை ரசிக்க வேண்டும் என்று !